تأثیر آموزش شناختی-رفتاری دینی بر احساس نا امیدی، بی ارزشی و نارضایتی از زندگی در پرستاران

 مقدمه: پرستاران از مهمترین منابع نظام سلامت یک جامعه می‌باشند. لذا توجه به سلامت روان این قشر ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش شناختی- رفتاری دینی بر احساس ناامیدی، احساس بی ارزشی و احساس نارضایتی زندگی در پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مداخله‌ای نیمه تجربی بوده و در آن 66 پرستار شاغل در بیمارستان شهید هاشمی نژاد مشهد انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله شامل برنامه آموزش شناختی- رفتاری دینی، متشکل از 10 جلسه 90 دقیقه‌ای بود که 3روز در هفته برای گروه آزمون برگزار شد. ابزار گردآوری داده‌ها "پرسشنامه بحران هویت" (Identity Crisis Questionnaire) بود. روایی محتوا توسط 12 نفر از مدرسین و متخصصان تأیید شد. برای محاسبه پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد )93/0=α(. پرسشنامه‌ها قبل و یک ماه بعد از مداخله تکمیل گردیدند. قابل ذکر است که نمره کسب ‌شده کمتر نشان‌دهنده‌ی سلامت روان بیشتر می‌باشد. داده‌ها توسط SPSS نسخه 18 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی تی‌مستقل و زوجی و آنالیز واریانس تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین کلی نمرات احساس ناامیدی، احساس بی‌ارزشی و احساس نارضایتی از زندگی در پرستاران از 76/11±12/44 قبل از مداخله به 18/14±47/33 یکماه بعد از مداخله تغییر یافت (001/0P<). در حالی که در گروه کنترل میانگین کلی نمرات یکماه بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله تغییر معنی‌داری را نشان نداد (06/0P<). نتیجه‌گیری: آموزش شناختی-رفتاری دینی، شیوه‌ای ارزان، کارآمد و ایمن برای کمک به سلامت و بهداشت روان پرستاران است. پیشنهاد می‌شود به منظور ارتقای بهداشت روان پرستاران و بهبود کیفیت مراقبت ها، از این روش در آموزش پرستاران استفاده شود.